ISO staat voor "International Organization for Standardization", ASA staat voor "American Standard Association" en DIN staat voor "Deutsches Institut für Normung". De ISO-waarde is een wereldwijde standaard waarde geworden. De lichtgevoeligheid wordt in de fotografie altijd gekoppeld aan een ISO getal. De sensoren van alle merken en typen digitale camera's zijn precies even gevoelig voor licht als ze op ISO 100 staan ingesteld. De ISO-waarde bepaalt hoeveel lichtdeeltjes er nodig zijn om een lege pixel (zwart) in de sensor van je camera helemaal te vullen (wit). De ISO waardes zijn net als de sluitertijd en het diafragma opgedeeld in verschillende stoppen. Iedere keer dat het ISO getal verdubbeld wordt is er half zoveel licht nodig om op de juiste manier belicht te worden. Je hebt dus 2x zoveel licht nodig voor 100 ISO als voor 200 ISO. Een lage ISO waarde onder de 160 ISO geeft aan dat het relatief lang duurt om een foto te maken, hierbij krijgt men wel scherpe foto's. Een hoge ISO waarde vanaf 400 ISO geeft aan dat het relatief kort duurt om een foto te maken, het nadeel bij een hoge ISO waarde is dat er ruis optreedt. Elke stap naar rechts (50, 100, 200, ect.) levert 1 stop extra licht op. Elke stap naar links kost een stop licht. Daarom is het spelen met de ISO waardes ideaal als de omstandigheden niet toelaat een flitser te gebruiken. ISO is dus een ideale manier om bij minder licht toch de gewenste foto te maken. De ruisgevoeligheid bepaalt mede hoe lang je in de schemering of binnen zonder flitser kunt blijven fotograferen en toch acceptabele resultaten kunt krijgen.
