Uitvinder van de steendruk is Aloys Senefelder, geboren 6 november 1771 in Praag, overleden op 26 februari 1834 in München. Hij was componist en toneelschrijver en zocht een manier om zelf van zijn bladmuziek en teksten duplicaten te maken. Hiermee was de vlakdruk geboren, onder de algemene naam vlakdruk vallen de grafische druktechnieken lithografie, steendruk en tegenwoordig offset. Lithografie en steendruk betekenen eigenlijk hetzelfde, omdat Lithos Grieks is voor steen. De steendruk luidde in de negentiende eeuw het tijdperk van het industriële drukken in. De poreuze koolzuurhoudende kalksteen (geel tot grijs gekleurd) wordt glad gepolijste tot het oppervlak een bepaalde grein heeft (steenraster). De grein is een korrelig-heid, hierdoor kan men met een vette krijt een krijttekeningen aanbrengen, waardoor de steen op die plekken vet opneemt en water afstoot. Deze wordt vervolgens behandeld met een salpeterzuur en Arabische gom, nu worden de niet geïllustreerde delen afgedekt. De inkt hecht zich nu alleen aan het getekende, vette beeld en kan dan op papier worden afgedrukt. Deze klaksteen is een dikke vlakke steen van ± 10 cm dik, dik omdat ze onder de hoge druk niet mag breken, en vlak om de inkt goed te kunnen overbrengen aan het papier. In het Zuidduitse plaatsje Solnhofen werden vroeger de kalkstenen (Kelheimer tegel) uit de steengroeven gehakt. Afbeelding (postzegel) 175 Jahre Flachdruckverfahren, deze postzegel komt uit de Bondsrepubliek Duitsland 1972. Ontworpen door Karl Oskar Blase.
